باید منتظر ماند. همین و بس. باید با زمان زیست. باید مثل چراغ شب‌زنده‌داری با زنده‌بودنی خفیف به حیات ادامه داد، مثل مفلوجان، مثل محتضران، با این اراده سمج و پنهان، همچون چهره‌ای در عمق ظلمت. وگرنه، دیوانگی. 

دوران تحقیر، آندره مالرو، ترجمه سیروس ذکا، نشر ناهید، ص ۲۷