مثل همیشه هول و اندوه پیش از سفر به سراغم آمده. مدام در ذهنم می‌گذرد که سفر فردا را _با مدد گرفتن از استعداد ذاتی‌‌ام در دروغ‌گویی_ لغو کنم.

 باید تا فردا ظهر دوام بیاورم. پایم را که توی اتوبوس گذاشتم، همه‌ اینها ناپدید می‌شوند.