آن حس آشنا دوباره به دلم رسوخ کرده است . پرم از حس بیگانگی و تنهایی و غمگینی .

دلم نمی خواهد موسیقی را ترک کنم . قرار است از این نواها دور بشوم و به جایش صدای فریاد های بی روح و بی ارزش  و صدای ضربه های مزخرف پوتین را بشنوم . اما هرچه که باشد ممنونم از سربازی . چرا که مهربان تر شده ام و باجرئت تر و قوی تر . مردتر شده ام . و این حرکت بزرگیست در زندگی ام .