.

.



چه‌ای و چگونگی.

شاید در تمامی عمر به اندازه این چند وقت خودم را سبک سنگین نکرده بودم. بیشتر از تمامی سالهای قبل می‌دانم که چگونه‌ام، که چه‌ام. و این ورانداز کردن و نظاره خود از دور، موجب شده به آن ترس کهنه و بزرگ و آن فرومایگی ذاتی و نهادینه شده در درونم، واقف بشوم. 

حالا چه از دور و از چه نزدیک که خودم را تماشا بکنم آن لکه ننگ را می‌بینم. 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد