هیچ. تهی بودن.
همیشه به این دو کلمه فکر می‌کنم. خواسته یا ناخواسته در این زندگی نکبت‌بار من هم وجود دارند؛ وجودی مهیب و فربه. هرگاه که زندگی‌ام را مرور می‌کنم می‌بینم این دو کلمه بهترین توصیف از حیات من هستند. حیاتِ نکبتِ من.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد