روبهی میدوید از غم جان

روبه دیگرش بدید چنان

گفت خیر است بازگوی خبر

گفت خر گیر می کند سلطان

گفت تو خر نه ای, چه میترسی؟

گفت : آری ولیک آدمیان

می ندانند و فرق می نکنند

خر و روباهشان بود یکسان

زآن همی ترسم ای برادر من

که چو خر برنهندمان پالان

خر ز روباه می بنشناسند

اینت کون خران و بی خبران!

"انوری"

همان منبع