چه حرفهای عالی و استواری . حیف که به کار بسته نمی شوند . خواستم عنوان وبلاگ را یا اسمم را عوض کنم و یه چیز دیگه بذارم مثلا : دور از دسترس . اما دیدم وبلاگهای زیادی،  دیگر اسم ساده ای نمی نویسند و چیزی می نویسند که فکرت را به تامل وادارند(تهمت زدم الان؟گویا . حرفم را عوض می کنم : شاید بعضی از آنها این کار را می کنند نه همه شان)حتی برای یک ثانیه! . آنچه غریب و عجیب است این اسمهایی نیستند که میپنداری عجیب و غریبند! بلکه آنچه الان عجیب و غریب است : سادگی است . نعمت ساده بودن . 

 خیلی از چیزها(همه چیزها؟) اعتبارشان را از لحاظ ظاهری از دست داده اند . خاص بودن ، کتاب خواندن ، تنها بودن ، راه رفتن در باران ، افسرده بودن ، گمنام بودن ، غمگین بودن ، زیبا بودن ، سکسی بودن ، اخلاقی بودن ، مذهبی بودن ،موسیقی ، باسن زنان( یکیشان را گفتم به عنوان نماینده همه شان . شما آن ها را هم حساب کنید . هدف  مختصرگویی است! . در ضمن این نوشته را من(Man) می نویسم و اگر زنی بخواهد بنویسد به جای باسن زنان یک چیز  دیگر می گذارد) .، فحش دادن ، عام بودن ، رمان خواندن و ... . انسانها ریدند در همه چیز . 

به درک . حالا واقعا به درک؟ نمی دانم . شاید . آره...آره...به درک . به درک...

در نگاه من خیلی از چیزها(همه چیزها؟) ارزششان را از دست داده اند ؟نمی دانم . شاید . نه . نه...من هنوز به موسیقی و باسن(نماینده شون رو ذکر کردم) و کتاب و گمنام بودن و دید زدن خانه همسایه روبرویی (ایشان را تنها ذکر کردم . چون در راس همسایه هایی هستند که دید میزنم ) و تنها بودن و اتاق ساکت علاقه دارم . 

پس ، از نگاه چه کسی گفتی خیلی از چیزها(همه چیزها؟) اعتبارشان را از لحاظ ظاهری(از لحاظ درونی چطور؟)  از دست داده اند . نمی دانم . شاید فقط میل به نوشتن ، وادارم کرد به خزعبلات نوشتن . چرا شاید؟ از "شاید" به عنوان "نشان دادن خود به عنوان یک فرد آگاه ، دانا به خویشتن ، مخصوصا به آن لایه از خویشتن که خطاکار است" استفاده می کنم . و چه بدترکیب است این اعتراف،  این تواضع (تواضع؟یا غرور؟ شاید غرور . شاید تواضع . به هرحال این اعتراف به غرور ، خود نوعی تواضع است و اعتراف به همین چیزی که الان گفتم خود نوعی غرور است . در کل انگار برایم تواضع و غرور باهم عجین شده اند . )